Małe dzieci bezwzględnie powinny być chronione przed słońcem. Nawet krótkotrwałe ich przebywanie na słońcu może skutkować oparzeniem. Maluchy mają bowiem cienką skórę, więc promieniowanie słoneczne wnika głębiej. Ale to nie wszystkie powody, żeby chronić maluchy przed słońcem.
Skóra maluchów ma mniej melaniny. A im jej mniej, tym łatwiej o oparzenie i procesy mutagenne w komórkach. Melanina to brunatny barwnik skóry, który jest produkowany przez specjalne komórki. Dzięki niemu opalamy się, ale też – co najistotniejsze – chroni przed szkodliwym wpływem promieniowania.
W warstwie podstawowej skóry dziecka jest dużo komórek macierzystych, które łatwo ulegają mutacjom pod wpływem promieniowania słonecznego.
Dzieci, zwłaszcza małe, łatwiej niż dorośli ulegają oparzeniom słonecznym – oznacza to, że nawet krótkotrwałe przebywanie na słońcu może skutkować oparzeniem.
Wykazano, że oparzenie słoneczne w dzieciństwie jest jednym z silnych czynników rozwoju czerniaka w dorosłości.
10 zasad bezpiecznych wakacji z noworodkiem i niemowlęciem
Dermatolodzy apelują więc, by niemowlęta do 6. miesiąca życia nawet przez chwilę nie były wystawiane na słońce (ocenia się, że zdolność do opalenizny człowiek uzyskuje dopiero w drugim miesiącu życia, niemniej jednak wciąż ma bardzo wrażliwą na promieniowanie słoneczne skórę).
Starsze dzieci co do zasady także należy chronić przed słońcem, a dodatkowo te partie ciała, które mogą zostać na nie wystawione, należy smarować kremem ochronnym z filtrami nie mniejszymi niż 30, a jeśli dziecko ma fototyp skóry jasny – kremem z filtrem powyżej 50.
Oszacowano, że do 18.–20. roku życia człowiek przyjmuje około połowy łącznej dawki promieniowania ultrafioletowego, które dotrze do niego za pośrednictwem promieniowania słonecznego, w czasie od urodzenia aż do 60. roku życia.
Justyna Wojteczek, Beata Igielska, zdrowie.pap.pl
Photo by Caroline Hernandez on Unsplash