Marianna była bardzo podekscytowana, wchodząc do kawiarni, w której czekał na nią już wysoki, ubrany w garnitur od Ralpha Laurena mężczyzna o delikatnie zaznaczonej siwiźnie włosów, które pomimo jego ponad czterdziestu lat wciąż zachowywały bujność i blask. Okulary w cienkich złotych oprawkach dodawały ostro zarysowanej szczęce szlachetnego wyglądu, a jedno spojrzenie Marianny wystarczyło, aby zaczęła się
Żarówka zamigotała ciepłym światłem, przywołując zanurzoną w myślach Mariannę do świata realnego i wtedy przypomniała sobie, że przez cały dzień, oprócz porannej wizyty nie pojawiła się w swojej cukierni. Wzięła do ręki telefon, wybrała spośród zapisanych numerów ten, który ją interesował i nacisnęła zieloną słuchawkę. W telefonie usłyszała głos Antoniego, który zaskoczony zapytał, dlaczego nie odzywała
Kiedy spojrzała w lustro, oczom jej ukazał się widok doświadczonej losem kobiety, która miała za sobą kilka nieudanych związków, choć nie można było powiedzieć, że daleko jej było do osoby pozbawionej sukcesu. Marianna kierowała całkiem dużą firmą, którą odziedziczyła po przedwcześnie zmarłym ojcu, a już we wczesnych latach dziecięcych często przesiadywała z nim w cukierni,
