Ukryta irlandzka bezdomność

Ocenia się, że w Irlandii ukryta bezdomność dotyczyć może nawet 30 000 osób, a są to ludzie, którzy stracili dach nad głową i nocują w samochodach, u znajomych na sofach lub w biurach.

Te osoby nie są uznawane przez irlandzkie państwo za bezdomne, nie ujmuje się ich w statystykach i nie widuje na ulicach, jednak, jak podaje Simon Communities of Ireland i Simon Community Northern Ireland ta forma bezdomności dotyka coraz większej ilości osób. Większość z tych osób nie zwraca się też o pomoc do organizacji świadczących usługi dla bezdomnych, nie informują o swojej bezdomności władz lokalnych i dlatego nie są brane pod uwagę w oficjalnych danych rządu.

Ukryta bezdomność w Irlandii ujawniona została na podstawie badania przez pracownię Ireland Thinks i Lucid Talks, które w Republice przeprowadzono na próbie 1762 osób, a w Irlandii Północnej na 1050. osobach.

Z ankiety wynika, że 3,8% mieszkańców Republiki Irlandii i 3,3% mieszkańców Irlandii Północnej nie ma innego wyjścia, jak tylko korzystać z pomocy znajomych, wsparcia swoich zakładów pracy albo innych form koczowania, by uchronić się przed popadnięciem w typową bezdomność. 83% respondentów z Republiki i 77% z Irlandii Północnej, ukrytej bezdomności doświadcza od pół roku lub dłużej.

W raporcie wskazano, że kryzys bezdomności w obu jurysdykcjach pogłębił się z powodu braku odpowiedniego poziomu podaży bezpiecznych domów po przystępnych cenach. Z badania wiadomo też, że ​​cztery na dziesięć osób doświadczających ukrytej bezdomności jako najczęstszą przyczynę swojej trudnej sytuacji podało utratę domu na prywatnym rynku najmu. Według raportu znacznie bardziej prawdopodobne jest, że stanie się to w Republice Irlandii ze względu na sprzedaż nieruchomości przez wynajmującego, a nie na nieprzystępną wysokość czynszu.

Wydaje się jednak, że rosnące koszty sprawiają, że prywatny rynek najmu staje się coraz bardziej niedostępny dla osób o niższych dochodach i jest postrzegany jako przyczyna bezdomności. Dane wskazują również, że osoby młodsze (18–34 lata) częściej doświadczają ukrytej bezdomności, a także osoby pochodzące z niższych warstw społeczno-ekonomicznych i jest to bardziej widoczne w Republice Irlandii.

Inną kluczową różnicą ujawnioną w badaniu jest to, że osoby borykające się z bezdomnością w Republice Irlandii rzadziej kontaktują się z lokalnymi władzami mieszkaniowymi niż w Irlandii Północnej. Jednym z potencjalnych wyjaśnień przedstawionych w raporcie jest większa świadomość powagi problemu niedoborów mieszkaniowych w Republice Irlandii, w związku z czym tamtejsi mieszkańcy mogą dostrzegać bardziej ograniczone perspektywy rozwiązania problemu.

Stwierdza się, że ​​chociaż istnieje wiele podobieństw w doświadczeniach ukrytej bezdomności pomiędzy Irlandią Północną a Republiką Irlandii, istnieją jednak również zauważalne różnice – takie jak częstsze stosowanie skrajnych środków tymczasowych i eksmisje w Republice – odzwierciedlające odmienną politykę mieszkaniową i gospodarkę warunki.

W opublikowanym raporcie czytamy:

– Więcej ludzi na Południu korzysta z samochodów, namiotów, miejsc pracy, stacji transportowych lub skłotów. Ci, którzy zwykle mieszkali w tych miejscach, zazwyczaj mieszkali w wielu z tych miejsc. W przypadku tych ludzi ten okres również trwał dłużej.

*

Moja teoria jest taka, że bezdomność w Irlandii będzie wzrastać, a to ze względu na nowe regulacje środowiskowe i konieczność dostosowania domów do wymogów programu Fit for 55. W tym przypadku landlordów nie jest stać na kosztowne remonty i modernizację energetyczną nieruchomości, więc wolą ją sprzedać, niż w nią inwestować tysiące euro.

Bogdan Feręc

Źr. RTE

Photo by Phillip Goldsberry on Unsplash